Door Rienk van Marle

De eerste ronde zit er op. Met de match erbij zijn er 44 partijen gedamd. Dat is minder dan we de afgelopen jaren gewend zijn, maar het is goed om daar niet te lang over te klagen. Nijmegenaren willen nog wel eens in het negatieve blijven hangen. Ze noemen dat hier “nuilen”. Nuilen is een soort klagen of zeuren, waarbij het glas nooit halfvol is, maar altijd halfleeg. Nuilen wordt vooral gedaan in het Goffertstadion waar voetbalclub NEC haar wedstrijden speelt. Het nuilen is daar ongetwijfeld niet uitgevonden, maar met het gemiddelde wedstrijdniveau is het er zeker tot een bijzonder hoog niveau doorontwikkeld. Nuilende NEC-supporters zien ook bij een 3-0 voorsprong alleen maar wat er misgaat op het veld.

Als organisatie willen we niet nuilen tijdens het Nijmegen Open, maar we willen vooral genieten. En dat hebben we in de eerste ronde gedaan. We hebben mooie partijen gezien, vaak met aanvallend, risicovol spel. We hebben mooie beslissingen gezien en een paar dramatische gemiste kansen. Maar wat we vooral hebben gezien is een groep blije dammers die lekker hun partijtjes speelden, zonder wanklank, zonder gedoe. En die na afloop keurig de schijven terugplaatsten op de borden (behalve bij de elektronische borden uiteraard, want daar is dat ten strengste verboden) en vervolgens veelal in gezelschap van de tegenstander richting bar vertrokken om de partij daar onder het genot van een drankje nog eens kritisch door te nemen. Daar valt, zelfs voor rasechte Nijmegenaren, niet over te nuilen. Dat is mooie sport & sportiviteit om van te genieten!